آستیگماتیسم: تشخیص، درمان و پیشگیری

آستیگماتیسم: تاری دید ناشی از انحنای نامنظم چشم

آستیگماتیسم یک نقص انکساری رایج چشم است که باعث تاری دید در تمام فواصل می شود. در حالت طبیعی، قرنیه و عدسی مانند عدسی های دوربین عمل می کنند و نور را به طور مساوی خم می کنند تا تصویر واضحی روی شبکیه ایجاد شود. اما در افراد مبتلا به آستیگماتیسم، قرنیه یا عدسی انحنای نامنظمی دارند، به طوری که نور به طور نامنظم خم شده و تصویر تار یا تحریف شده می شود.

در واقع، این مشکل زمانی رخ می دهد که سطح جلویی چشم (قرنیه) یا عدسی داخل چشم دارای انحنای نامناسب باشد. به جای اینکه قرنیه مانند توپ بسکتبال گرد باشد، در آستیگماتیسم، قرنیه بیشتر شبیه توپ فوتبال آمریکایی (تخم مرغی شکل یا بیضی شکل) می شود.

علل اصلی آستیگماتیسم عبارتند از:

ژنتیک: آستیگماتیسم تا حد زیادی ارثی است. اگر یکی از والدین یا هر دو مبتلا به آستیگماتیسم باشند، احتمال ابتلا به آن در فرزندان بیشتر است.
ناهنجاری های مادرزادی: برخی از افراد با ناهنجاری های مادرزادی در قرنیه یا عدسی متولد می شوند که می تواند باعث آستیگماتیسم شود.
آسیب چشم: آسیب به قرنیه یا عدسی در اثر ضربه یا بیماری می تواند منجر به آستیگماتیسم شود.
جراحی چشم: برخی از جراحی های چشم، مانند جراحی لیزیک یا PRK، می توانند به عنوان عارضه جانبی آستیگماتیسم ایجاد کنند.

در برخی موارد هم آستیگماتیسم ممکن است با سایر مشکلات بینایی مانند نزدیک بینی یا دوربینی همراه باشد.

علائم رایج آستیگماتیسم:

تاری دید: این علامت در تمام فواصل (دور، نزدیک و بینابینی) رخ می دهد.
دوبینی: ممکن است فرد تصاویر را دوگانه ببیند.
خستگی چشم: به دلیل تلاش مداوم چشم برای تمرکز، فرد ممکن است دچار خستگی چشم شود.
سردرد: خستگی چشم می تواند منجر به سردرد شود.
مشکل دید در شب: رانندگی در شب یا دیدن اشیاء در نور کم ممکن است دشوار باشد.
حساسیت به نور: ممکن است فرد نسبت به نورهای روشن حساسیت بیشتری داشته باشد.
اشک ریزش: ممکن است چشم ها به طور مداوم اشک ریزش داشته باشند.

علائم آستیگماتیسم در کودکان:

کج کردن سر: کودک ممکن است برای واضح تر دیدن، سر خود را کج کند.
مالیدن چشم ها: کودک ممکن است به طور مداوم چشم های خود را بمالد.
مشکل در خواندن یا انجام تکالیف: کودک ممکن است در تمرکز روی کارهای نزدیک مشکل داشته باشد.
عدم تمایل به بازی: کودک ممکن است از انجام فعالیت هایی که نیاز به بینایی خوب دارند، مانند بازی با توپ، اجتناب کند.

در صورت مشاهده هر یک از این علائم، به خصوص در کودکان، مراجعه به چشم پزشک ضروری است.

تشخیص آستیگماتیسم:

تشخیص آستیگماتیسم توسط چشم پزشک انجام می شود. معاینه چشم برای تشخیص آستیگماتیسم شامل موارد زیر است:

معاینه تاریخچه پزشکی: چشم پزشک از شما در مورد سابقه پزشکی و علائمتان سوال می کند.
معاینه بینایی: چشم پزشک از شما می خواهد که به نمودار اسنلن نگاه کنید و حروف را بخوانید. این تست وضوح دید شما را در فواصل مختلف اندازه گیری می کند.
تست رفلکس قرمز: چشم پزشک با استفاده از یک دستگاه نورانی به داخل چشم شما نگاه می کند تا انعکاس نور را در شبکیه بررسی کند.
کراتومتری: این تست انحنای قرنیه را اندازه گیری می کند.
تست اتورفرکتومتری: این تست به طور خودکار میزان آستیگماتیسم و سایر عیوب انکساری را اندازه گیری می کند.

درمان آستیگماتیسم:

روش های مختلفی برای درمان آستیگماتیسم وجود دارد، از جمله:

عینک: عینک های اصلاحی رایج ترین روش درمان آستیگماتیسم هستند. عینک های آستیگماتیک دارای لنزهای مخصوصی هستند که نور را به طور صحیح خم می کنند و تاری دید را اصلاح می کنند.
لنزهای تماسی: لنزهای تماسی نرم یا سخت می توانند برای اصلاح آستیگماتیسم استفاده شوند. لنزهای تماسی مانند عینک عمل می کنند، اما به جای اینکه روی چشم قرار بگیرند، روی سطح چشم قرار می گیرند.
جراحی: در موارد شدید آستیگماتیسم، ممکن است جراحی لیزر یا PRK برای اصلاح انحنای قرنیه و بهبود بینایی انجام شود.

انتخاب روش درمان:

انتخاب روش درمان آستیگماتیسم به عوامل مختلفی از جمله شدت آستیگماتیسم، سن، سبک زندگی و ترجیحات شخصی شما بستگی دارد.

نکاتی برای افراد مبتلا به آستیگماتیسم:

معاینات منظم چشم را انجام دهید.
از عینک یا لنزهای تماسی تجویز شده توسط چشم پزشک استفاده کنید.
در صورت احساس خستگی چشم یا سردرد، استراحت کنید.
از چشمان خود در برابر نور خورشید محافظت کنید.
رژیم غذایی سالم داشته باشید و به طور منظم ورزش کنید.

پیشگیری از آستیگماتیسم

هیچ راهی برای پیشگیری از آستیگماتیسم وجود ندارد. با این حال، معاینات منظم چشم می تواند به تشخیص زودهنگام و درمان آستیگماتیسم کمک کند.

اما به طور کلی، مدیریت و درمان آستیگماتیسم می‌تواند بهبود بینایی و کیفیت زندگی افراد را بهبود بخشد. همچنین، اهمیت دارد که به صورت دوره‌ای چشم‌ها را بررسی کرده و هرگونه تغییرات یا ناراحتی را به پزشک چشم پیگیری کنید.